ถึงคนดี .. อีกฝั่งฝัน

 

 

ถึ ง ค น ดี .. ข อ ง ฉั น
หายไปหลายวัน .. คงยังไม่ลืมใช่ไหม
หนึ่งคนตรงนี้ .. ที่อีกฝั่งไกล
วันนี้เอาดอกไม้ .. มาฝากเธอ

ท้ อ ง ฟ้ า .. ที่ ต ร ง นั้ น
อย่าไหวหวั่น .. ไม่ปล่อยให้คอยเก้อ
ฉันที่อยู่ตรงนี้ .. ยังคงคิดถึงเธอ
หลังสายฝนพร่าเบลอ .. ยังฝากความคิดถึงให้เธอ

.. ฝ่าพายุไป ..

เ อ า ไ ว้ เ ว ล า .. ว่ า ง - ว่ า ง
เราค่อยมาก่อสร้าง .. กันใหม่
บางความคิดถึงที่ถูกพายุ .. ละลายไป
ฟ้าหลังฝนย่อมสดใส .. เช่นกันกับสายใย

.. ที่จะถักทอใหม่ หลังฝนซา ..

ความทรงจำ

ผ่ า น พ้ น ม า กี่ น า น
ก็เหมื่อนเมื่อวาน .. เพิ่งผ่านผัน
วันที่เคย .. จูงมือกัน
กระชับสัมพันธ์ .. ของสองใจ


ภ า พ เ ก่ า ยั ง ค ง ย้ อ น ใ ห้ คิ ด ถึ ง
เมื่อวันหนึ่ง .. ที่ความหวานไหว
เกิดจากเสียงเรียกร้อง .. ของใจ
ความทรงจำนั้นยัง .. ไม่ลบเลือน


ภ า พ เ ก่ า เ ซี ย ว ซี ด
ดั่งรอยมีด .. กรีดไหลเลื่อน
ยังคงย้ำ .. และซ้ำเตือน
ไร้คำเอ่ยเอื้อนแต่ .. สะเทือนอารมณ์


ทุ ก ค ว า ม ท ร ง จำ วั น เ ก่ า
ทุกเรื่องของเรา .. ยังคงทับถม
เป็นเศษซากของ .. ความระทม
ดอกไม้ระบม .. เพราะบอบบาง


เ ฉ ก เ ช่ น ค ว า ม รู้ สึ ก
ที่รอยร้าวลึก .. ถูกก่อสร้าง 

จากความทรงจำที่ .. ไม่เคยจาง

แม้จะเดินคนละเส้นทาง .. ยังไม่ลืม

๐๐๐

ภ า พ ยั ง ค ง ติ ด ต า เ ส ม อ
แม้ว่าเธอ .. จะไม่อยู่ตรงนี้
ทุกก้าวย่าง .. บนทางมี
ยังคงเว้นที่ .. เพื่อรอเธอ


เ พี ย ง ค ว า ม ฝั น ใ ฝ่
ที่เป็นได้แค่ .. ฝันเพ้อ
มีสิทธิ์แค่ .. คิดถึงเธอ
เพื่อเก็บไปฝันละเมอ .. ถึงเมื่อวาน


ไ ม่ อ า จ เ รี ย ก ก ลั บ ม า ไ ด้
อีกหนึ่งลมหายใจ .. ไหวหวาน
ต้องทนอยู่กับ .. ความทรมาน
ที่ไม่ว่าอีกกี่นาน .. ก็ยังอยู่ที่เดิม


ที่ เ ก่ า ต ร ง นี้
ยังไม่มีใคร .. แทรกมาเพิ่ม
คงเป็นที่ .. ของคนเดิม
มีเพียงความคิดถึงที่เพิ่มเติม .. จากเมื่อวาน


ข อ เ ก็ บ เ อ า ไ ว้ ต ร ง นี้
ภาพของเธอที่ .. แสนหวาน
ยิ้มน้อย – น้อย .. เก็บซ่อนความทรมาน
จดจำไว้ว่า .. หนึ่งห้วงกาล

.. เคยมีรักที่แสนหวาน ..

จาก .. เธอ

๐๐๐

 

 

ที่ ป ล า ย ข อ บ ฟ้ า
ยังเคยมองหา .. เส้นทางฝัน
เคยวาดวิมาน .. ไปด้วยกัน
ตอนที่เธอยังอยู่ข้างฉัน .. เมื่อวันวาน


แ ต่ แ ล้ ว วั น นี้
เส้นทางที่มี .. กลับขนาน
ปิดฉากความผูกพันธ์ .. อันเนิ่นนาน
เหลือเพียงความทรมาน .. กลางสายลม


ยั ง จำ ไ ด้ เ ส ม อ
วันที่ฉันเธอ . ร่วมเพาะบ่ม
อนาคตที่แสน .. ภิรมณ์
ว่าจะท่องโลกกลม .. ไปด้วยกัน


ฟ้ า ยั ง ค ง เ ป็ น สี เ ก่ า
แต่ความรักของเรา .. นั้นเปลี่ยนผัน
ที่ตรงนี้มีเพียง .. แค่วานวัน
เธอบอกลาฉัน .. และทิ้งมัน

“ ค ว า ม ท ร ง จำ ”


แ ต่ เ มื อ ม อ ง ม า ที่ เ ก่ า
ภาพของเรา .. ยังคอยตอกย้ำ
ฉันต้องเจ็บ .. เก็บหัวใจมืดดำ
ภาพความทรงจำ .. ที่ยังคอยตอกย้ำว่า

“ เ ดี ย ว ด า ย "

 

๐๐๐