ชีวิตคนเรามันสั้น อย่าไปผูกติด ยึดติดหลัการ กฏเกณฑ์ ให้มากนัก เหนื่อยก็พัก ปล่อยวาง ลืมความทุกข์ไปบ้าง มันคงไม่น้อยใจหรอก นี่คือฉัน...ที่ดูล่องลอยไร้จุดหมาย เพ้อเจ้ออะไรตั้งมากมาย ขอแค่มีความสุขวันละนิดๆ หน่อยๆ เว้นที่ว่างให้ความสุขบ้าง ...จะเป็นไรไป
วันเสาร์ที่ 26 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2554
กลอน...ภาพ...ตามอารมณ์...[น้องมะขวิด]: มุมเก่า - เก่า และ มิ ต ร ภ า พ ใ น ล ม ส า ย
กลอน...ภาพ...ตามอารมณ์...[น้องมะขวิด]: มุมเก่า - เก่า และ มิ ต ร ภ า พ ใ น ล ม ส า ย: "ลื ม ต า ขึ้ น ม า มุ ม เ ก่ า ยังคงมีเงาของ ... ใครหนึ่งคน ยิ้มให้กับความ ... สับสน ไม่ร้อนรนเพราะยังมีคน ... คอบห่วงใย มิ ต ร ภ า พ ใ น ..."
มุมชิล ชิล ยามเย็น
ที่ มุ ม เ ก่ า - เ ก่ า
วันนี้ฉันไม่เหงาอย่างวันไหน
มีเพื่อนหลายคนมาทักทาย
ในเวลาคล้าย - คล้าย กับเมื่อวาน
ม อ ง จ า ก มุ ม - มุ ม นี้
ที่ทุกทีเคยมีเพียงความเหงา ... สอดปะสาน
แต่วันนี้ต่างกับเมื่อวาน
แม้ไม่มีคำหวาน - หวาน ตารับรูความหวังดี ... ที่ส่งมา
วันนี้ฉันไม่เหงาอย่างวันไหน
มีเพื่อนหลายคนมาทักทาย
ในเวลาคล้าย - คล้าย กับเมื่อวาน
ม อ ง จ า ก มุ ม - มุ ม นี้
ที่ทุกทีเคยมีเพียงความเหงา ... สอดปะสาน
แต่วันนี้ต่างกับเมื่อวาน
แม้ไม่มีคำหวาน - หวาน ตารับรูความหวังดี ... ที่ส่งมา
มุมเก่า - เก่า และ มิ ต ร ภ า พ ใ น ล ม ส า ย
ลื ม ต า ขึ้ น ม า มุ ม เ ก่ า
ยังคงมีเงาของ ... ใครหนึ่งคน
ยิ้มให้กับความ ... สับสน
ไม่ร้อนรนเพราะยังมีคน ... คอบห่วงใย
มิ ต ร ภ า พ ใ น ล ม ส า ย
สามารถให้ยิ้มอย่างสบาย - สบาย ... กลางลมไหว
แม้เหงาบ้าง เหนื่อยบ้างยังพอ ... ได้สุขใจ
ต่อเติมแรงให้ก้าวตต่อไป แม้แรงใจแค่เพียง ... เบา - เบา
ยังคงมีเงาของ ... ใครหนึ่งคน
ยิ้มให้กับความ ... สับสน
ไม่ร้อนรนเพราะยังมีคน ... คอบห่วงใย
มิ ต ร ภ า พ ใ น ล ม ส า ย
สามารถให้ยิ้มอย่างสบาย - สบาย ... กลางลมไหว
แม้เหงาบ้าง เหนื่อยบ้างยังพอ ... ได้สุขใจ
ต่อเติมแรงให้ก้าวตต่อไป แม้แรงใจแค่เพียง ... เบา - เบา
ที่มุม...สีจางๆ
ที่ มุ ม นั้ น
มีคนหนึ่งนั่งรำพันถึงความหลัง
สีจาง - จางตกอยู่ในระหว่างภวังค์
ภาพนั้นยังอยู่ในความทรงจำ ... แม้เลือนลาง
ใ น มุ ม เ ห ง า - เ ห ง า
เรื่องราวเก่า - เก่าก็เข้าแทรกเวลาสมอง ... ว่าง - ว่าง
นึกถึงเรื่องที่ขั้น ... ระหว่างกลาง
สาเหตุที่ต้องแยกทาง ... เพราะอะไร
ที มุ ม ฝั น
เมื่อก่อนเคยนั่งด้วยกันและฝัน ... ไปไหนต่อไหน
แต่วันนี้ฝันนั้นได้เลือนลาง ... และหายไป
อีกทั้งเกินจะคว้าไขว่ ... ให้กลับมา
นั่ ง ยิ้ ม เ ห ง า - เ ห ง า
ที่มุมเก่า - เก่า ... ยังเห็นฟ้า
วันนี้ยังคงกว้าง ... สุดปลายตา
จะเหว่ว้าเหมือนกันไหม ... นภา
มีคนหนึ่งนั่งรำพันถึงความหลัง
สีจาง - จางตกอยู่ในระหว่างภวังค์
ภาพนั้นยังอยู่ในความทรงจำ ... แม้เลือนลาง
ใ น มุ ม เ ห ง า - เ ห ง า
เรื่องราวเก่า - เก่าก็เข้าแทรกเวลาสมอง ... ว่าง - ว่าง
นึกถึงเรื่องที่ขั้น ... ระหว่างกลาง
สาเหตุที่ต้องแยกทาง ... เพราะอะไร
ที มุ ม ฝั น
เมื่อก่อนเคยนั่งด้วยกันและฝัน ... ไปไหนต่อไหน
แต่วันนี้ฝันนั้นได้เลือนลาง ... และหายไป
อีกทั้งเกินจะคว้าไขว่ ... ให้กลับมา
นั่ ง ยิ้ ม เ ห ง า - เ ห ง า
ที่มุมเก่า - เก่า ... ยังเห็นฟ้า
วันนี้ยังคงกว้าง ... สุดปลายตา
จะเหว่ว้าเหมือนกันไหม ... นภา
วันศุกร์ที่ 25 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2554
ชิล ชิล ยามเช้า
ที่ มุ ม เ ดิ ม - เ ดิ ม นี้
กับอากาศดี - ดี ... ในยามเช้า
ไม่ได้ยิ้มรับความรู้สึกนี้ ... มานานเนา
ตั้งแต่เขาคนนั้น ... ไม่กลับมา
ที่ มุ ม - มุ ม นั้ น
คงมีใครสักคนกำลังหัน ... เหม่อมองฟ้า
ถ่ายทอดอารมรมณ์เหงา ... ที่ผ่านมา
บอกความรู้สึกอ่อนล้า ... คล้าย - คล้ายกัน
ที่ มุ ม - มุ ม เ ดิ ม
หากมีใครช่วยเติม ... เพิ่มความฝัน
อยากมีวีรกรรม ... ด้วยกัน
จะผิดหรอเปล่าที่ฝัน ... ไปไกล
ที่ มุ ม - มุ ม นี้
คงไม่ผิดหรอกที่ ... จะหวั่นไหว
หรืออยากจะมีอนาคตอย่าง ... ใคร - ใคร
ถึงเป็นแค่ฝันไปก็สุขใจ ... กำลังพอดี
นั่ ง อ ยู่ ที่ มุ ม - มุ ม เ ก่ า
ก่อนถึงเวลาเหงา ... ของวันนี้
เปิดรับเอาความรู้สึก ... ดี - ดี
จากบรรยากาศรอบ - รอบนี้ ... เพิ่มพลัง
กับอากาศดี - ดี ... ในยามเช้า
ไม่ได้ยิ้มรับความรู้สึกนี้ ... มานานเนา
ตั้งแต่เขาคนนั้น ... ไม่กลับมา
ที่ มุ ม - มุ ม นั้ น
คงมีใครสักคนกำลังหัน ... เหม่อมองฟ้า
ถ่ายทอดอารมรมณ์เหงา ... ที่ผ่านมา
บอกความรู้สึกอ่อนล้า ... คล้าย - คล้ายกัน
ที่ มุ ม - มุ ม เ ดิ ม
หากมีใครช่วยเติม ... เพิ่มความฝัน
อยากมีวีรกรรม ... ด้วยกัน
จะผิดหรอเปล่าที่ฝัน ... ไปไกล
ที่ มุ ม - มุ ม นี้
คงไม่ผิดหรอกที่ ... จะหวั่นไหว
หรืออยากจะมีอนาคตอย่าง ... ใคร - ใคร
ถึงเป็นแค่ฝันไปก็สุขใจ ... กำลังพอดี
นั่ ง อ ยู่ ที่ มุ ม - มุ ม เ ก่ า
ก่อนถึงเวลาเหงา ... ของวันนี้
เปิดรับเอาความรู้สึก ... ดี - ดี
จากบรรยากาศรอบ - รอบนี้ ... เพิ่มพลัง
เวลาเหงา - เหงา ยามเย็น
ที่ มุ ม - มุ ม เ ก่ า
มานั่งเขียนกลอนเศร้า - เศร้าในเวลาอย่างนี้
ที่มุมเดิม - เดิมของคนเหงาสักสอง - สามนาที
ระบายความเหงาออกมาเป็นบทกวีที่มุมเดิม -เดิม
มานั่งเขียนกลอนเศร้า - เศร้าในเวลาอย่างนี้
ที่มุมเดิม - เดิมของคนเหงาสักสอง - สามนาที
ระบายความเหงาออกมาเป็นบทกวีที่มุมเดิม -เดิม
---------------------------------------------
... เ ว ล า เ ย็ น - เ ย็ น อ ย่ า ง นี้ ...
อากาศดี-ดี แต่ก็ต้องเป็นทุกที ... ที่เหงา
ไม่รู้ว่าเป็นคำสาป ... แค่ของเรา
หรือว่าใครต่อใครก็เหงา ... เหมือน - เหมือนกัน
... นั่ ง อ ยู่ ที่ มุ ม เ ดิ ม ใ น ห้ อ ง ...
แล้วจ้องมองผ่านหน้าต่าง ... บานนั้น
ท้องฟ้าที่เริ่มมืดลงเร็ว ... กว่าทุกวัน
ให้ความรู้สึกไหวหวั่นได้ ... เป็นอย่างดี
... ม า นั่ ง ร ะ บ า ย ค ว า ม เ ห ง า ...
ผ่านบทกวีของคนเก่า - เก่า ... คนนี้
ระบายออกมาเผื่อว่า ... จะรู้สึกดี
หวังว่าหากใครที่เหงาอย่างฉันคนนี้ จะมีฉันเป็นเพื่อน
... เหงาด้วยอีกคน ...
อากาศดี-ดี แต่ก็ต้องเป็นทุกที ... ที่เหงา
ไม่รู้ว่าเป็นคำสาป ... แค่ของเรา
หรือว่าใครต่อใครก็เหงา ... เหมือน - เหมือนกัน
... นั่ ง อ ยู่ ที่ มุ ม เ ดิ ม ใ น ห้ อ ง ...
แล้วจ้องมองผ่านหน้าต่าง ... บานนั้น
ท้องฟ้าที่เริ่มมืดลงเร็ว ... กว่าทุกวัน
ให้ความรู้สึกไหวหวั่นได้ ... เป็นอย่างดี
... ม า นั่ ง ร ะ บ า ย ค ว า ม เ ห ง า ...
ผ่านบทกวีของคนเก่า - เก่า ... คนนี้
ระบายออกมาเผื่อว่า ... จะรู้สึกดี
หวังว่าหากใครที่เหงาอย่างฉันคนนี้ จะมีฉันเป็นเพื่อน
... เหงาด้วยอีกคน ...
---------------------------------------------
เ ย็ น นี้ ล ม แ ร ง พั ด ย อ ด ไ ม้ ไ ห ว
ผู้คนเริ่มขวักไขว่ ... พลุกพล่าน
นั่งมองไปที่นอกหน้าต่าง ...อยู่นาน
ไปสะดุดกีฬาบ้าน - บานของ ... คนต่างเมือง
ดู พ ว ก เ ข า มี ค ว า ม สุ ข
แล้วทำไมฉันจึงนั่งอมทุกข์ ... ตั้งหลายเรื่อง
อยากเอ่ยถามก็กลัว ... เขาจะเคือง
ด้วยกำลังฟุ้งเฟื่อง ... เรื่องกีฬา
ค ว า ม ทุ ก ข์ ต่ า ง - ต่ า ง นั้ น ฉั น รู้
ว่าติดอยู่ที่ใจ ... ไม่อาจหนี้หน้า
ถ้าเพียงแต่ยอมรับมันคงไม่ต้อง ... โปรยน้ำตา
ทุกวันนี้เพียงหลอกตัวเองว่า ... ฉันเข้มแข็งดี
ฉั น ยั ง ห า ท า ง อ อ ก ไ ม่ ไ ด้
บางเรื่องยังพอเผชิญหน้าไหว ... ไม่คิดจะหนี
แต่บางเรื่องก็เคยทำฉันเสียศุนย์ ... ก็มี
กว่าจะหายดีก็เกือบไม่มี ... แรงหยัดยืน
ที่ มุ ม - มุ ม เ ก่ า
ปล่อยให้เรื่องราวเป็นไป ... ไม่อาจฝืน
หวังเอาไว้ว่าคงมี ... สักวันคืน
ที่ฉันตื่นขึ้นมา ... ไม่เหงาใจ
นั่ ง คิ ด ไ ป เ รื่ อ ย เ ปื่ อ ย
กับความหน่ายเนื่อยที่ทำให้ ... อ่อนไหว
แต่เดี๋ยวพรุ่งนี้ก็เช้า ... ของวันไหม่
หวังว่าคงมีเรื่องให้หัวเราะได้ ... อย่างอิ่มเอม
ผู้คนเริ่มขวักไขว่ ... พลุกพล่าน
นั่งมองไปที่นอกหน้าต่าง ...อยู่นาน
ไปสะดุดกีฬาบ้าน - บานของ ... คนต่างเมือง
ดู พ ว ก เ ข า มี ค ว า ม สุ ข
แล้วทำไมฉันจึงนั่งอมทุกข์ ... ตั้งหลายเรื่อง
อยากเอ่ยถามก็กลัว ... เขาจะเคือง
ด้วยกำลังฟุ้งเฟื่อง ... เรื่องกีฬา
ค ว า ม ทุ ก ข์ ต่ า ง - ต่ า ง นั้ น ฉั น รู้
ว่าติดอยู่ที่ใจ ... ไม่อาจหนี้หน้า
ถ้าเพียงแต่ยอมรับมันคงไม่ต้อง ... โปรยน้ำตา
ทุกวันนี้เพียงหลอกตัวเองว่า ... ฉันเข้มแข็งดี
ฉั น ยั ง ห า ท า ง อ อ ก ไ ม่ ไ ด้
บางเรื่องยังพอเผชิญหน้าไหว ... ไม่คิดจะหนี
แต่บางเรื่องก็เคยทำฉันเสียศุนย์ ... ก็มี
กว่าจะหายดีก็เกือบไม่มี ... แรงหยัดยืน
ที่ มุ ม - มุ ม เ ก่ า
ปล่อยให้เรื่องราวเป็นไป ... ไม่อาจฝืน
หวังเอาไว้ว่าคงมี ... สักวันคืน
ที่ฉันตื่นขึ้นมา ... ไม่เหงาใจ
นั่ ง คิ ด ไ ป เ รื่ อ ย เ ปื่ อ ย
กับความหน่ายเนื่อยที่ทำให้ ... อ่อนไหว
แต่เดี๋ยวพรุ่งนี้ก็เช้า ... ของวันไหม่
หวังว่าคงมีเรื่องให้หัวเราะได้ ... อย่างอิ่มเอม
---------------------------------------------
คุ ณ เ ค ย เ ป็ น ห รื อ เ ป ล่ า
อยู่ - อยู่ก็เหงาเสียจน ... อ่อนล้า
อยากร้องไห้ให้รินไหลออกมา ... น้ำตา
แต่ไม่รู้สาเหตุว่า ... มาจากอะไร
ฉั น เ อ ง ก็ เ ป็ น บ่ อ ย - บ่ อ ย
อยู่ - อยู่น้ำตาก็ปรอย ... อย่างห้ามไม่ได้
ก็เลยร่ำร้องแบบ ... ไม่เข้าใจ
คงเป็นกระบวนการของอะไรบางอย่าง ... ที่ไม่อาจรู้ได้
... แต่มันทำให้รู้สึกสบายใจ โดยไม่ต้องพูดระบายอะไรออกมา...
อยู่ - อยู่ก็เหงาเสียจน ... อ่อนล้า
อยากร้องไห้ให้รินไหลออกมา ... น้ำตา
แต่ไม่รู้สาเหตุว่า ... มาจากอะไร
ฉั น เ อ ง ก็ เ ป็ น บ่ อ ย - บ่ อ ย
อยู่ - อยู่น้ำตาก็ปรอย ... อย่างห้ามไม่ได้
ก็เลยร่ำร้องแบบ ... ไม่เข้าใจ
คงเป็นกระบวนการของอะไรบางอย่าง ... ที่ไม่อาจรู้ได้
... แต่มันทำให้รู้สึกสบายใจ โดยไม่ต้องพูดระบายอะไรออกมา...
---------------------------------------------
ฉั น กำ ลั ง นั่ ง ท อ ด อ า ม ร ณ์ ที่ มุ ม เ ดิ ม ... ข้ า ง ห น้ า ต่ า ง
ในความทรงจำสีจาง ... ยังคงมองเห็น
คนคนหนึ่งที่ดู ... เหมือนชาเย็น
แต่ก็จริงใจไม่ใช่เล่น ... อยู่เหมือนกัน
น า น เ ท่ า ไ ห ร่ แ ล้ ว น ะ ที่ ไ ม่ ไ ด้ พ บ
นับหลายปีได้แล้วที่เราจบ ... จากความสัมพันธ์
จากคนรู้ใจเปลี่ยนมาเป็น ... เพื่อนกัน
แต่ในบางความห่วงใยที่ส่งมานั้นฉันรู้ว่ามัน ... ยังเหมือนเดิม
เ ว ล า ล่ ว ง ผ่ า น
จำได้เมื่อวันวานฉันขอจากไป ... เพื่อก้าวเริ่ม
การเดินทางหาตัวตน ... ที่ต่างไปจากเดิม
และสิ่งที่ฉันได้เรียนรู้เพิ่มก็คือไม่มีใคร ... ดีเท่าเธอ
แ ต่ ก็ อ า จ จ ะ ส า ย
ความรักคงหดหายแต่ก็คงมีบ้าง ... ที่พลั้งเผลอ
ฉันเองก็ยังคง ... คิดถึงเธอ
แต่ฉันไม่กล้าเสนอเพราะรู้ว่าผิดที่เผลอ ... เดินจากมา
ต อ น นี้ ฉั น ยั ง นั่ ง ที่ มุ ม เ ก่ า
คิดเรื่อยเปื่อยตามประสาคนเหงา ... ที่กำลังมองหา
จุด - จุดหนึ่งที่รวมของ ... สายตา
จะฝากเอาความเหว้ว้าไปทิ้งไกล - ไกล ... ยิ่งดี
ในความทรงจำสีจาง ... ยังคงมองเห็น
คนคนหนึ่งที่ดู ... เหมือนชาเย็น
แต่ก็จริงใจไม่ใช่เล่น ... อยู่เหมือนกัน
น า น เ ท่ า ไ ห ร่ แ ล้ ว น ะ ที่ ไ ม่ ไ ด้ พ บ
นับหลายปีได้แล้วที่เราจบ ... จากความสัมพันธ์
จากคนรู้ใจเปลี่ยนมาเป็น ... เพื่อนกัน
แต่ในบางความห่วงใยที่ส่งมานั้นฉันรู้ว่ามัน ... ยังเหมือนเดิม
เ ว ล า ล่ ว ง ผ่ า น
จำได้เมื่อวันวานฉันขอจากไป ... เพื่อก้าวเริ่ม
การเดินทางหาตัวตน ... ที่ต่างไปจากเดิม
และสิ่งที่ฉันได้เรียนรู้เพิ่มก็คือไม่มีใคร ... ดีเท่าเธอ
แ ต่ ก็ อ า จ จ ะ ส า ย
ความรักคงหดหายแต่ก็คงมีบ้าง ... ที่พลั้งเผลอ
ฉันเองก็ยังคง ... คิดถึงเธอ
แต่ฉันไม่กล้าเสนอเพราะรู้ว่าผิดที่เผลอ ... เดินจากมา
ต อ น นี้ ฉั น ยั ง นั่ ง ที่ มุ ม เ ก่ า
คิดเรื่อยเปื่อยตามประสาคนเหงา ... ที่กำลังมองหา
จุด - จุดหนึ่งที่รวมของ ... สายตา
จะฝากเอาความเหว้ว้าไปทิ้งไกล - ไกล ... ยิ่งดี
---------------------------------------------
วันอาทิตย์ที่ 20 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2554
เสแสร้ง...มารยา...หน้าไม่อาย -7-
ผู้ ห ญิ ง โ ง่ - โ ง่ ค น ห นึ่ ง
อยากจะทำซึ้งกับคนสำคัญ...ดูบ้าง
แต่ทุกสิ่งที่หวังกลับ...เลือนลาง
เพราะภาพที่เธอสร้างมันกำลัง...พังทลาย
แ ต่ ค น ที่ เ จ็ บ ก็ คื อ ฉั น
หลงชื่นชมไปกับมัน...ก็เกือบสาย
แต่เพียงเท่านี้ก็เจ็บ...ทุรนทุราย
จากมายาของผู้ชาย...หลายพันเล่มเกวียน
อยากจะทำซึ้งกับคนสำคัญ...ดูบ้าง
แต่ทุกสิ่งที่หวังกลับ...เลือนลาง
เพราะภาพที่เธอสร้างมันกำลัง...พังทลาย
แ ต่ ค น ที่ เ จ็ บ ก็ คื อ ฉั น
หลงชื่นชมไปกับมัน...ก็เกือบสาย
แต่เพียงเท่านี้ก็เจ็บ...ทุรนทุราย
จากมายาของผู้ชาย...หลายพันเล่มเกวียน
20 กุมภาพันธ์ 2554 www.kaweeclub.com
------------------------------------------
เสแสร้ง...มารยา...หน้าไม่อาย -6-
ข อ โ ท ษ น ะ ไ ด้ โ ป ร ด อ ย่ า โ ก ร ธ ฉั น
ที่วันนี้ต่อว่าเธอนั้นมันก็แค่ผู้ชวย...ห่วย-ห่วย
ก็เพราะเธอนั่นแหละที่ทำให้ฉันเจ็บ...หรือเเพราะความซวย
บุญที่ทำมาเลยไม่ช่วยให้ฉันเจอ...คนจริงใจ
จ ะ โ ท ษ ฉั น ไ ม่ ไ ด้ น ะ
ก็เพราะเธอนั่นล่ะ...ทำให้ฉันทนไม่ไหว
ฉันเจ็บ...ร้องไห้...เสียใจ
เคยแคร์บ้างไหม...ก็ไม่เคย
จ ะ ม า ต่ อ ว่ า ค น อ ย่ า ง ฉั น
ไม่เหมาะอย่างนี้อย่างนั้น...นี่เหรอคำเฉลย
ต้องขอบอกเลยนะว่ามัน...ไม่ใช่เลย
แค่บอกว่าไม่รักกันเฉย-เฉย...ก็เข้าใจ
ข้ อ อ้ า ง ข อ ง ค น อ ย า ก เ ดิ น ห นี
บอกฉันดี-ดี...ก็พอทนไหว
แต่นี่ทำเหมือนฉันผิด...เกินกว่าขีดจำกัดของใจ
นี่เหรอคำขอบของผู้ชายที่บอกว่าจะไม่...ไม่ทิ้งกัน
เ พ ร า ะ ฉั น มั น โ ง่ จึ ง ต้ อ ง ร้ อ ง ไ ห้
คร่ำควญเสียใจกับคนไม่มีค่า...อยู่อย่างนั้น
วันเข้าใจแล้ว...ที่เคยบอกกัน
เป็นคำพูดของคนบ้าน้ำลายอย่างเธอนั้น...ฉันไม่แคร์
ที่วันนี้ต่อว่าเธอนั้นมันก็แค่ผู้ชวย...ห่วย-ห่วย
ก็เพราะเธอนั่นแหละที่ทำให้ฉันเจ็บ...หรือเเพราะความซวย
บุญที่ทำมาเลยไม่ช่วยให้ฉันเจอ...คนจริงใจ
จ ะ โ ท ษ ฉั น ไ ม่ ไ ด้ น ะ
ก็เพราะเธอนั่นล่ะ...ทำให้ฉันทนไม่ไหว
ฉันเจ็บ...ร้องไห้...เสียใจ
เคยแคร์บ้างไหม...ก็ไม่เคย
จ ะ ม า ต่ อ ว่ า ค น อ ย่ า ง ฉั น
ไม่เหมาะอย่างนี้อย่างนั้น...นี่เหรอคำเฉลย
ต้องขอบอกเลยนะว่ามัน...ไม่ใช่เลย
แค่บอกว่าไม่รักกันเฉย-เฉย...ก็เข้าใจ
ข้ อ อ้ า ง ข อ ง ค น อ ย า ก เ ดิ น ห นี
บอกฉันดี-ดี...ก็พอทนไหว
แต่นี่ทำเหมือนฉันผิด...เกินกว่าขีดจำกัดของใจ
นี่เหรอคำขอบของผู้ชายที่บอกว่าจะไม่...ไม่ทิ้งกัน
เ พ ร า ะ ฉั น มั น โ ง่ จึ ง ต้ อ ง ร้ อ ง ไ ห้
คร่ำควญเสียใจกับคนไม่มีค่า...อยู่อย่างนั้น
วันเข้าใจแล้ว...ที่เคยบอกกัน
เป็นคำพูดของคนบ้าน้ำลายอย่างเธอนั้น...ฉันไม่แคร์
20 กุมภาพันธ์ 2554 www.kaweeclub.com
--------------------------------
เสแสร้ง...มารยา...หน้าไม่อาย -5-
ไ ม่ เ ค ย คิ ด ว่ า เ ธ อ ไ ม่ ดี อ ย่ า ง ใ ค ร เ ข า ว่ า
ฉันก็ทนด้านหน้ารักไม่ฟัง...คำคนไหน
มาวันเจอกับตัวเข้าแล้ว...เป็นยังไง
ก็เจ็บเอาไปสิหัวใจ...ที่ดื้อดึง
เ ค ย ม อ ง ข้ า ม ค ว า ม เ ล ว ร้ า ย
ผู้ชายเอาแต่ใจที่ฉัน...เข้าไม่ถึง
เมื่อก่อนเคยคิด...จะดื้อดึง
พอถูกทิ้งฉันจึง...ได้เข้าใจ
เ มื่ อ ใ จ ค น เ ร า ย า ก จ ะ ห ยั่ ง
ที่เคยคิดหวัง...ก็กลับไม่ใช่
เปลี่ยนจากหน้ามือ...เป็นหลังเท้า...จึงเข้าใจ
ว่าอย่าไปเชื่อคำใด-ใดจากผู้ชาย...ปากมอม
ฉันก็ทนด้านหน้ารักไม่ฟัง...คำคนไหน
มาวันเจอกับตัวเข้าแล้ว...เป็นยังไง
ก็เจ็บเอาไปสิหัวใจ...ที่ดื้อดึง
เ ค ย ม อ ง ข้ า ม ค ว า ม เ ล ว ร้ า ย
ผู้ชายเอาแต่ใจที่ฉัน...เข้าไม่ถึง
เมื่อก่อนเคยคิด...จะดื้อดึง
พอถูกทิ้งฉันจึง...ได้เข้าใจ
เ มื่ อ ใ จ ค น เ ร า ย า ก จ ะ ห ยั่ ง
ที่เคยคิดหวัง...ก็กลับไม่ใช่
เปลี่ยนจากหน้ามือ...เป็นหลังเท้า...จึงเข้าใจ
ว่าอย่าไปเชื่อคำใด-ใดจากผู้ชาย...ปากมอม
20 กุมภาพันธ์ 2554 www.kaweeclub.com
--------------------------------------------
เสแสร้ง...มารยา...หน้าไม่อาย -4-
ฉั น เ ป็ น ผู้ ห ญิ ง ตั ว เ ล็ ก - เ ล็ ก
หัวใจยังเป็นเด็กไร้เดียงสา
มาถูกหลอกด้วยคนลวงร้อยมายา
เจ็บจนโคม่าเกือบรักษาไว้ไม่ทัน
เ พ ร า ะ ท่ า ท า ง แ ส แ ส ร้ ง
ที่คนคนหนึ่งเขาแกล้งให้เฝ้าฝัน
สุดท้ายก็ทำลืมไม่รู้จักกัน
ไม่รู้ว่าที่หัวใจนั้นประกอบด้วยอะไร
ร า ง วั ล อ อ ส ก้ า ปี นี้
นักแสดงฝีมือดีดีคงไม่ไปไหน
แถมด้วยรางวัลสตอเบอรี่เป็นแรงใจ
ให้ทำหน้าที่สร้างภาพต่อไปอย่างไม่ละอายแก่ใจตัวเอง
ข อ บ คุ ณ น ะ ค ว า ม เ จ็ บ ที่ ม อ บ ใ ห้
กับบทบาทครั้งใหม่ของผู้ชายชอบอวดเบ่ง
ขอสรรเสริญให้กับผู้ชายเส็งเคร็ง
สักวันหนึ่งถ้าโดนกับตัวเองอย่ามานั่งเซ็งก็แล้วกัน
หัวใจยังเป็นเด็กไร้เดียงสา
มาถูกหลอกด้วยคนลวงร้อยมายา
เจ็บจนโคม่าเกือบรักษาไว้ไม่ทัน
เ พ ร า ะ ท่ า ท า ง แ ส แ ส ร้ ง
ที่คนคนหนึ่งเขาแกล้งให้เฝ้าฝัน
สุดท้ายก็ทำลืมไม่รู้จักกัน
ไม่รู้ว่าที่หัวใจนั้นประกอบด้วยอะไร
ร า ง วั ล อ อ ส ก้ า ปี นี้
นักแสดงฝีมือดีดีคงไม่ไปไหน
แถมด้วยรางวัลสตอเบอรี่เป็นแรงใจ
ให้ทำหน้าที่สร้างภาพต่อไปอย่างไม่ละอายแก่ใจตัวเอง
ข อ บ คุ ณ น ะ ค ว า ม เ จ็ บ ที่ ม อ บ ใ ห้
กับบทบาทครั้งใหม่ของผู้ชายชอบอวดเบ่ง
ขอสรรเสริญให้กับผู้ชายเส็งเคร็ง
สักวันหนึ่งถ้าโดนกับตัวเองอย่ามานั่งเซ็งก็แล้วกัน
20 กุมภาพันธ์ 2554 www.kaweeclub.com
----------------------------------------------
เสแสร้ง...มารยา...หน้าไม่อาย -3-
ค ว า ม เ สี ย ใ จ ที่ ไ ด้ รั บ ม า ทั้ ง ห ม ด
ไม่อาจแทนทดหรือเทียบเท่าความรู้สึก
ที่มันเสียใจและไม่เหลือสิ่งใดในใจลึก-ลึก
และทั้งหมดได้ฝนฝึกความแข่งแกร่งของหัวใจ
เ ค ย บ อ ก ว่ า รั ก ก ลั บ เ ล่ น ลิ้ น
ลืมหมดสิ้นคำหวานที่เคยทำให้หวั่นไหว
เรื่องที่ผ่านมาแค่เกมส์ไม่ได้มีอะไร
คนหน้าด้านทำได้อย่างไร...ไม่เข้าใจจริง-จริง
ไ ม่ ไ ด้ เ ป็ น ค น สำ คั ญ . . . ไ ม่ ไ ด้ อ ยู่ ต ร ง ไ ห น
ทั้งหมดที่ทำลงไปแค่ทดสอบความนิ่ง
ขอบคุณ...ขอบคุณจากใจจริง
ฉันรับทราบทุกสิ่ง...ว่านี่คือสันดานอันแท้จริงของเธอ
ไม่อาจแทนทดหรือเทียบเท่าความรู้สึก
ที่มันเสียใจและไม่เหลือสิ่งใดในใจลึก-ลึก
และทั้งหมดได้ฝนฝึกความแข่งแกร่งของหัวใจ
เ ค ย บ อ ก ว่ า รั ก ก ลั บ เ ล่ น ลิ้ น
ลืมหมดสิ้นคำหวานที่เคยทำให้หวั่นไหว
เรื่องที่ผ่านมาแค่เกมส์ไม่ได้มีอะไร
คนหน้าด้านทำได้อย่างไร...ไม่เข้าใจจริง-จริง
ไ ม่ ไ ด้ เ ป็ น ค น สำ คั ญ . . . ไ ม่ ไ ด้ อ ยู่ ต ร ง ไ ห น
ทั้งหมดที่ทำลงไปแค่ทดสอบความนิ่ง
ขอบคุณ...ขอบคุณจากใจจริง
ฉันรับทราบทุกสิ่ง...ว่านี่คือสันดานอันแท้จริงของเธอ
20 กุมภาพันธ์ 2554
-----------------------------------------
เสแสร้ง...มารยา...หน้าไม่อาย -2-
ใ ห้ ค อ ย ดู ต่ อ ไ ป . . . ที่ บ อ ก ฉั น
ว่าจะรักกันได้นานเท่าไหร่
มาถึงวันนี้ฉันแจ้งใจ
ว่ามันไม่เท่าไหร่...เท่าใจเธอ
ใ จ ด ว ง เ ล็ ก - เ ล็ ก แ ล ะ ไ ม่ ยิ่ ง ใ ห ญ่
วันนี้มักลับยิ่งไร้ค่าลงไป...น้อยกว่าที่เคยเสนอ
รู้แล้วหัวใจโลเลร้อยเล่ห์ของเธอ
ก็แค่คนหนึ่งที่เพ้อเจ้อ...หนีความเป็นจริง
ฉั น เ จ็ บ เ ท่ า ไ ห ร่
เธอคงสะใจกับทุกสิ่ง
กับเรื่องที่เธอแต่งเสมือนจริง
หลอกให้ใครคนหนึ่งรัก...แล้วก็ทิ้งตามสันดาน
ว่าจะรักกันได้นานเท่าไหร่
มาถึงวันนี้ฉันแจ้งใจ
ว่ามันไม่เท่าไหร่...เท่าใจเธอ
ใ จ ด ว ง เ ล็ ก - เ ล็ ก แ ล ะ ไ ม่ ยิ่ ง ใ ห ญ่
วันนี้มักลับยิ่งไร้ค่าลงไป...น้อยกว่าที่เคยเสนอ
รู้แล้วหัวใจโลเลร้อยเล่ห์ของเธอ
ก็แค่คนหนึ่งที่เพ้อเจ้อ...หนีความเป็นจริง
ฉั น เ จ็ บ เ ท่ า ไ ห ร่
เธอคงสะใจกับทุกสิ่ง
กับเรื่องที่เธอแต่งเสมือนจริง
หลอกให้ใครคนหนึ่งรัก...แล้วก็ทิ้งตามสันดาน
ข อ บ คุ ณ สำ ห รั บ ค ว า ม เ จ็ บ
ไม่ขอเก็บอะไรที่ได้จากคนหน้าด้าน
ความรู้สึกดี-ดี และเรื่องของวันวาน
มันก็เป็นแค่ภาพความหวานผ่านหน้ากากมายา
20 กุมภาพันธ์ 2554 www.kaweeclub.com
------------------------------------
เสแสร้ง...มารยา...หน้าไม่อาย -1-
ข อ บ คุ ณ ค ว า ม รั ก จ อ ม ป ล อ ม ที่ เ ธ อ ม อ บ ใ ห้
และขอส่งคึนกลับไปเพราะมันไม่มีค่า
กับเรึ่องเมึ่อวานมันเป็นแค่มายา
ทิ้งความหลังที่ผ่านมาไปกับคนไร้ค่า...ไร้หัวใจ...
ก็ แ ค่ ค รั้ ง ห นึ่ ง เ ค ย ป ล า บ ป ลื้ ม
แต่วันนี้ฉันจะลืมและไม่หวั่นไหว
คำพูดของคนหนึ่งคนที่ไม่มีความจริงใจ
ก็ไม่สามารถนับค่ากับอะไร...สักอย่างเดียว
และขอส่งคึนกลับไปเพราะมันไม่มีค่า
กับเรึ่องเมึ่อวานมันเป็นแค่มายา
ทิ้งความหลังที่ผ่านมาไปกับคนไร้ค่า...ไร้หัวใจ...
ก็ แ ค่ ค รั้ ง ห นึ่ ง เ ค ย ป ล า บ ป ลื้ ม
แต่วันนี้ฉันจะลืมและไม่หวั่นไหว
คำพูดของคนหนึ่งคนที่ไม่มีความจริงใจ
ก็ไม่สามารถนับค่ากับอะไร...สักอย่างเดียว
20 กุมภาพันธ์ 2554 www.kaweeclub.com
---------------------------------
วันเสาร์ที่ 19 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2554
มุม -6-
มุ ม - มุ ม ห นึ่ ง ที่ เ ธ อ เ ค ย พิ ง พั ก
แต่วันนีกลับไสผลักและหน่ายหนี
กับคืนวันที่เคยเป็นเช่นคนแสนดี
มาวันนี้เธอเปลี่ยนไปเป็นหลังมือ
มุ ม เ ก่ า - เ ก่ า
ถ้าเธอจำเรื่องของเราไม่ได้ฉันไม่ถือ
ถ้อยคำที่เคยปรึกษาหารือ
ฉันจะถือซะว่าแค่ฝันไป
มุ ม - มุ ม นี้
จะปล่อยให้อ้างว้างอย่างพอดีที่มีแค่ความอ่อนไหว
ปล่อยให้รกร้างอย่างที่เธอตั้งใจ
ทิ้งทุกสิ่งเอาไว้ฝังลึกลงไปกับกาลเวลา
แต่วันนีกลับไสผลักและหน่ายหนี
กับคืนวันที่เคยเป็นเช่นคนแสนดี
มาวันนี้เธอเปลี่ยนไปเป็นหลังมือ
มุ ม เ ก่ า - เ ก่ า
ถ้าเธอจำเรื่องของเราไม่ได้ฉันไม่ถือ
ถ้อยคำที่เคยปรึกษาหารือ
ฉันจะถือซะว่าแค่ฝันไป
มุ ม - มุ ม นี้
จะปล่อยให้อ้างว้างอย่างพอดีที่มีแค่ความอ่อนไหว
ปล่อยให้รกร้างอย่างที่เธอตั้งใจ
ทิ้งทุกสิ่งเอาไว้ฝังลึกลงไปกับกาลเวลา
20 กุมภาพันธ์ 2554 www.kaweeclub.com
--------------------------------
มุม -5-
นั่ ง ม อ ง ก ร ะ จ ก เ ง า บ า น ใ ห ญ่
ฉันเห็นหนึ่งคนร้องไห้จนตาบวมช้ำ
เธอสะอึกสะอื้นเหมือนเก็บงำ
ในหัวใจตอนนี้คงมืดดำไร้หนทาง
เ ธ อ นั่ ง อ ยู่ ที่ มุ ม – มุ ม ห นึ่ ง
มุมนั้นคงเคยซาบซ้ำกับอะไรบางอย่าง
เธอเหม่อมองไปที่ภาพวาดดินสอบาง-บาง
ฉันเห็นภาพคนในนั้นส่งยิ้มจาง-จางให้เธอ
ณ ที่ ต ร ง นั้ น
คงเคยมีหนึ่งคนร่วมฝันพร่ำเพ้อ
แต่วันเธอมองไปคงไม่มีวันได้เจอ
มีเพียงน้ำตี่ล้นเอ่อแทนคำพูดของเธอจากหัวใจ
เ ห ลื อ เ พี ย ง มุ ม อ้ า ง ว้ า ง
เป็นมุมร้างที่สร้างความหวั่นไหว
มีเพียงความท้อแท้สิ้นกำลังใจ
จากนี้จะอีกนานเท่าไหร่ที่เธอจะทิ้งความมืดดำของหัวใจ
. . . แ ล ะ เ ปิ ด ท า ง ใ ห้ แ ส ง ส ว่ า ง นำ ท า ง ไ ป
ฉันเห็นหนึ่งคนร้องไห้จนตาบวมช้ำ
เธอสะอึกสะอื้นเหมือนเก็บงำ
ในหัวใจตอนนี้คงมืดดำไร้หนทาง
เ ธ อ นั่ ง อ ยู่ ที่ มุ ม – มุ ม ห นึ่ ง
มุมนั้นคงเคยซาบซ้ำกับอะไรบางอย่าง
เธอเหม่อมองไปที่ภาพวาดดินสอบาง-บาง
ฉันเห็นภาพคนในนั้นส่งยิ้มจาง-จางให้เธอ
ณ ที่ ต ร ง นั้ น
คงเคยมีหนึ่งคนร่วมฝันพร่ำเพ้อ
แต่วันเธอมองไปคงไม่มีวันได้เจอ
มีเพียงน้ำตี่ล้นเอ่อแทนคำพูดของเธอจากหัวใจ
เ ห ลื อ เ พี ย ง มุ ม อ้ า ง ว้ า ง
เป็นมุมร้างที่สร้างความหวั่นไหว
มีเพียงความท้อแท้สิ้นกำลังใจ
จากนี้จะอีกนานเท่าไหร่ที่เธอจะทิ้งความมืดดำของหัวใจ
. . . แ ล ะ เ ปิ ด ท า ง ใ ห้ แ ส ง ส ว่ า ง นำ ท า ง ไ ป
25 มกราคม 2554 www.kaweeclub.com
------------------------------------
มุม -4-
ม อ ง ดู เ ธ อ วั น นี้
ไม่เหมือนคนดีที่เคยรู้จัก
เมื่อก่อนสายตายังส่งมาบอกว่ารัก
แต่เดียวนี้ขนาดทายทักยังไม่แล
มุ ม – มุ ม นี้ . . . . เ ธ อ จำ ไ ด้ ไ ห ม
ที่เธอเคยบอกว่าจะปลอบใจยามฉันท้อแท้
จะอยู่ข้างกันยามฉันอ่อนแอ
แต่วันนี้ฉันเห็เพียงแค่สายตาที่ชาเย็น
ใ น มุ ม เ ก่ า ข อ ง หั ว ใ จ นั้ น
ยังมีอยู่บ้างไหม...ฉันมองไม่เห็น
ลืมความรักไปทิ้งไว้กระดอนกระเด็น
หรือที่ผ่านมาเพียงหลอกฉันเล่น...ไม่จริงจัง
มุ ม – มุ ม ห นึ่ ง ที่ เ ค ย เ ป็ น ข อ ง ฉั น
แต่กลับไล่ที่กันและลืมมัน...ความหลัง
ไม่มีที่ให้ฉันยืนยามไร้แรงพลัง
น้ำตารินหลั่งที่มุมช้ำ...ของคนถูลืม
ไม่เหมือนคนดีที่เคยรู้จัก
เมื่อก่อนสายตายังส่งมาบอกว่ารัก
แต่เดียวนี้ขนาดทายทักยังไม่แล
มุ ม – มุ ม นี้ . . . . เ ธ อ จำ ไ ด้ ไ ห ม
ที่เธอเคยบอกว่าจะปลอบใจยามฉันท้อแท้
จะอยู่ข้างกันยามฉันอ่อนแอ
แต่วันนี้ฉันเห็เพียงแค่สายตาที่ชาเย็น
ใ น มุ ม เ ก่ า ข อ ง หั ว ใ จ นั้ น
ยังมีอยู่บ้างไหม...ฉันมองไม่เห็น
ลืมความรักไปทิ้งไว้กระดอนกระเด็น
หรือที่ผ่านมาเพียงหลอกฉันเล่น...ไม่จริงจัง
มุ ม – มุ ม ห นึ่ ง ที่ เ ค ย เ ป็ น ข อ ง ฉั น
แต่กลับไล่ที่กันและลืมมัน...ความหลัง
ไม่มีที่ให้ฉันยืนยามไร้แรงพลัง
น้ำตารินหลั่งที่มุมช้ำ...ของคนถูลืม
25 มกราคม 2554 www.kaweeclub.com
------------------------------------
มุม -3-
ยิ้ ม ใ ห้ กั บ ค ร า บ น้ำ ต า ที่ เ หื อ ด แ ห้ ง
วันนี้คงพอมีแรงจะลุกยืนไหว
นั่งอยู่ตรองมุมนี้...ปล่อยให้ความช้ำซัดเซาะหัวใจ
จนคลื่นความอ่อนไหวได้ละลายไปจากกัน
ที่ มุ ม . . มุ ม เ ก่ า
ฉันเคยเล่าเรื่องราวระบายความไหวหวั่น
ความท้อแท้ที่ฉันต้องเจออยู่ทุกคืนวัน
ที่มุมหนึ่งนี้นั้นฉันได้ระบายมันออกมา
น า น เ ท่ า ไ ห ร่ แ ล้ ว ที่ ไ ม่ ไ ด้ เ ห็ น
รอยยิ้มอย่างเคยเป็นมาแต้มใบหน้า
เท่าที่จำได้เพียงร่องรอยน้ำตา
จากมุมหนึ่งของคนเหว่ว้า...ที่วันนี้อยากหยัดยืน
-----------------------------------
วันนี้คงพอมีแรงจะลุกยืนไหว
นั่งอยู่ตรองมุมนี้...ปล่อยให้ความช้ำซัดเซาะหัวใจ
จนคลื่นความอ่อนไหวได้ละลายไปจากกัน
ที่ มุ ม . . มุ ม เ ก่ า
ฉันเคยเล่าเรื่องราวระบายความไหวหวั่น
ความท้อแท้ที่ฉันต้องเจออยู่ทุกคืนวัน
ที่มุมหนึ่งนี้นั้นฉันได้ระบายมันออกมา
น า น เ ท่ า ไ ห ร่ แ ล้ ว ที่ ไ ม่ ไ ด้ เ ห็ น
รอยยิ้มอย่างเคยเป็นมาแต้มใบหน้า
เท่าที่จำได้เพียงร่องรอยน้ำตา
จากมุมหนึ่งของคนเหว่ว้า...ที่วันนี้อยากหยัดยืน
25 มกราคม 2554 www.kaweeclub.com
-----------------------------------
มุม -2-
ที่ มุ ม ห นึ่ ง . . .
เคยหวานซึ้ง...รักเลิศหรู
พร่ำคำรัก...อย่างพรั่งพรู
จะเคียงคู่...อยู่จนตาย
พร่ำคำรัก...อย่างพรั่งพรู
จะเคียงคู่...อยู่จนตาย
ที่ มุ ม เ ก่ า . . .
มีเรื่องเล่าร้อยพัน...มันคับคล้าย
ภาพวันนั้นที่หนุนตัก...ยังไม่ละลาย
แม้วันนี้ความรักเธอสลาย...และเลือนลาง
ที่ มุ ม เ ห ง า . . .
เคยหยอกเย้า...โอบกอดร่าง
แม้วันนี้เธอเป็นเพียงฝุ่น...เบาบาง
แต่ฉันยังจำได้ทุกอย่าง...ได้ดี
ที่ มุ ม เ ป ลี่ ย ว . . .
นั่งอยู่คนเดียว...อย่างนี้
เฝ้านึกถึงภาพวัน...อันแสนดี
อยากหยุดเวลาไว้อย่างนี้...แม้รู้ว่าฝันไป
ที่ มุ ม ฝั น . . .
เธอกอดฉัน...แนบชิดใกล้
เชยคางจุมพิต...อย่างตั้งใจ
ทำฉันหวั่นไหว...ใจเต้นรัว
เชยคางจุมพิต...อย่างตั้งใจ
ทำฉันหวั่นไหว...ใจเต้นรัว
ที่ มุ ม ร้ า ง . . .
วันที่ฝันสร้าง...ลอบกรอบรั้ว
จะก่อร่าง...และสร้างตัว
สุดท้ายมันมืดมัว...ไม่เห็นทาง
24 มกราคม 2554 www.kaweeclub.com
--------------------------------
มุม ( 24-1-54 )
ที่ มุ ม ห นึ่ ง . . .
ความหลังฉุดดึง...สู่ห้วงฝัน
ภาพวันเวลา...ความผูกพัน
ยังคงวนเวียนอย่างนั้น...ไม่ลบเลือน
ที่ มุ ม เ ก่ า . . .
หนึ่งหัวใจยังคงเหงา...และลอยเลื่อน
เมื่อภาพวันก่อน...ยังย้ำเตือน
ความผูกพันแม้วันเดือน...ไม่จางไป
ที่ มุ ม เ ห ง า . . .
นั่งอยู่กับเงา...ความอ่อนไหว
ย้ำคิดย้ำทำ...ซ้ำหัวใจ
แม้นานเท่าไหร่...ยังจดจำ
ที่ มุ ม เ ป ลี่ ย ว . . .
ในวันที่โดดเดี่ยว...ชอกช้ำ
จมกับอดีต...ที่อยากจดจำ
เก็บทุกการกระทำ...ของวันที่มีเรา
ที่ มุ ม ฝั น . . .
คงรักและผูกพัน...เหมือนเก่า
แม้ห่างไกลและเธอลืม...คำว่าเรา
แต่ฉันยังเหมือนเก่า...คือรักเธอ
ที่ มุ ม ร้ า ง . . .
คนอ้างว้าง...และฝันเก้อ
เจ็บเท่าไรก็รักได้...เพียงแค่เธอ
แม้วันนี้น้ำตาเอ่อ...ก็ยังไม่ลืมเธอไปจากใจ
ความหลังฉุดดึง...สู่ห้วงฝัน
ภาพวันเวลา...ความผูกพัน
ยังคงวนเวียนอย่างนั้น...ไม่ลบเลือน
ที่ มุ ม เ ก่ า . . .
หนึ่งหัวใจยังคงเหงา...และลอยเลื่อน
เมื่อภาพวันก่อน...ยังย้ำเตือน
ความผูกพันแม้วันเดือน...ไม่จางไป
ที่ มุ ม เ ห ง า . . .
นั่งอยู่กับเงา...ความอ่อนไหว
ย้ำคิดย้ำทำ...ซ้ำหัวใจ
แม้นานเท่าไหร่...ยังจดจำ
ที่ มุ ม เ ป ลี่ ย ว . . .
ในวันที่โดดเดี่ยว...ชอกช้ำ
จมกับอดีต...ที่อยากจดจำ
เก็บทุกการกระทำ...ของวันที่มีเรา
ที่ มุ ม ฝั น . . .
คงรักและผูกพัน...เหมือนเก่า
แม้ห่างไกลและเธอลืม...คำว่าเรา
แต่ฉันยังเหมือนเก่า...คือรักเธอ
ที่ มุ ม ร้ า ง . . .
คนอ้างว้าง...และฝันเก้อ
เจ็บเท่าไรก็รักได้...เพียงแค่เธอ
แม้วันนี้น้ำตาเอ่อ...ก็ยังไม่ลืมเธอไปจากใจ
24 มกราคม 2554 : www.kaweeclub.com
------------------------------------------
วันศุกร์ที่ 18 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2554
ฝาก - Puzzle
วอนแสงเดือนเบื้องบนนภา วอนสายลมพัดโชคชะตา ทางนี้ก่อน
วอนทะเลสี ครามช่วยซัดสาด พาหัวใจฉันลอยล่องไปบนฟ้า
ให้เขา ได้ยินเสียงเพลง
ที่ ร้องบรรเลงเพลงนี้ด้วยใจเฝ้ารอ
อยากฝากเพลงนี้ให้ใครคนหนึ่ง
อยาก ฝากเพลงนี้ให้มันส่งถึง
ถึงคนที่มีค่า ให้เขารับรู้ว่า ช่วยผ่านมา
วอน แสงเดือนเบื้องบนนภา วอนสายลมพัดโชคชะตา ทางนี้ก่อน
วอนทะเลสีครามช่วย ซัดสาด พาหัวใจฉันลอยล่องไปบนฟ้า
วันอังคารที่ 15 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2554
สมัครสมาชิก:
บทความ (Atom)