วันเสาร์ที่ 18 ธันวาคม พ.ศ. 2553

ลมจ๋า อย่าหนาวเลย

ยามลมหนาว มาเยือน เตือนความหลัง
เจ็บใจจัง ดังใคร ใส่ไฟสุม
โอบล้อมกาย คล้ายหนาม ย้ำทิ่มรุม
อ้อมกอดกุม ก่ายเหงา หนาวใจกาย

วอนลมไซร้ ได้ไหม ไม่หนาวเหน็บ
วอนลมเก็บ กุมเจ็บ จากใจหาย
วอนลมไล่ ร้าวลึก ผนึกวาย
วอนลมสาย คลายเศร้า อย่าหนาวเลย


18-12-53
www.kaweeclub.com

ไปเลยไป


จะไปก็รีบไปซะ
อย่ามาเอะอะวางมาด
คนอย่างเธอมีเดื่อนดาด
ฉันจะไม่พลาดอีกแน่นอน

ไปซะ ไปเลยตอนนี้
อย่ามาพูดดียอกย้อน
ฉันไม่เจ็บไม่ร้าวรอน
อย่างเธอมันสอนไม่รู้จักจำ

ไปเถอะ คนร้อยหน้า
ไม่โหยหาให้กลับมาช้ำ
ไม่ยอมกลับไปถูกปู้ยี่ปู้ยำ
ไม่หล่อแล้วยังใจดำ นิสัยไม่ดี

เชอะ!! คนอย่างฉันเลือกได้
ไปเลยไป อย่ามาเซ้าซี้
ไม่อ้อนวอนหรอกนะ อย่าถือดี
หน้าตาบ้านๆ อย่างนี้มีถมไป

อะไรกันนักหนา
จะมาว่าฉันเฉยชาคงไม่ได้
เธอเองทำก่อนนี่ ต้องทำใจ
โดนบ้างก็คงไม่เท่าไหร่หรอกนะเธอ

ไปซะไป ไปไหนพ้น
เบื่อที่จะต้องทนเห็นหน้า อย่าเสนอ
คนที่ตอนนี้ไร้ค่า ไม่อยากเจอ
คนอย่างเธอมันเพ้อเจ้อน่ารำคาญ

ไปเลยไป ไปซะให้ไวว่อง
อย่างมาจ้องมองฉันมันไม่หวาน
ไม่สนใจเธอเหมือนอย่างเมื่อวาน
คนหน้าด้าน ขอหยุดสานสัมพันใจ

วันอังคารที่ 14 ธันวาคม พ.ศ. 2553

ถามใจ...ให้แน่นอน


ถามใจเธอดูอีกครั้ง
ว่าวันนี้ยังเหมือนเดิมไหม
จะยังเห็นฉันเป็นคนสำคัญต่อไป
หรือว่าแบ่งปันใจไปให้ใครอีกคน

เขาหรือเปล่าที่เธอฝัน
แล้วใช่ฉันหรือเปล่า...ขอถามเธออีกสักหน
มันบังคับกันไม่ได้หรอกนะ...ใจคน
ดูว่าระยะนี้เธอสับสนและร้อนรนตั้งแต่เขาเข้ามา
 
ที่ฉันสงสัย
ความในใจของเธอวันนี้...จึงร่ำหา
เพราะฉันเห็นความเปลี่ยนแปลงจากสายตา
เป็นใครกันแน่ที่โหยหามาเป็นหนึ่งในใจเธอ

จะเพราะความชิดใกล้
ที่ทำให้เธอหวั่นไหวพลั้งเผลอ
หรือเขาคือคนที่เฝ้าฝันละเมอ
ช่วยถามใจเธอ...ให้แน่นอน

อย่าค้างๆ คาๆ อย่างนี้
เพราะหัวใจที่เคยดีๆ มันรุ่มร้อน
ไม่รู้ว่าเวลานี้อยู่ในฐานะอะไร...ใจปอนปอน
ฉันจึงอยากวานวอนให้เธอช่วยเห็นใจ

ช่วยบอกกับฉัน...ได้โปรด
ไม่ถือโทษหากเธอจะผลักไส
เพราทุกอย่าของความรักไม่อาจบังคับใจ
ฉันจะไม่โทษใคร...เพราะเข้าใจว่ารักไม่สามารถฝืนความรู้สึกได้
...ใช่ไหมเธอ

หากไม่ใช่ฉันคนนี้
ก็ยอมแต่โดยดีไม่มีข้อเสนอ
ฉันยอมรับตัดสินใจของเธอ
จะยังคงเป็นฉันเสมอ หรือเป็นเขาก็แล้วแต่เธอจะต้องการ

ถ้าหากเป็นฉัน
ช่วยทำให้เชื่อมั่นการต่อสาน
ยังรักฉันเหมือนเดิมอย่างวันวาน
และอยากให้อยู่อย่างนี้นานๆ จะเป็นไปได้หรือเปล่าคนดี

ไปถามใจเธอให้แน่
รักที่แท้อย่าหลบหนี
ไม่โทษเธอแม้ว่าผลจะเป็นอย่างไรก็ตามที
ช่วยแสดงความหวังดีหากเธอยังมีแก่ใจ

วันเสาร์ที่ 11 ธันวาคม พ.ศ. 2553

ตราบเท่าที่ฉันยังหายใจ...รักได้...แค่เธอ


จะหาคำไหนมาอธิบายได้
กับความรู้สึกมากมายในนี้
ตลอดเวลาที่ผ่านมานั้นช่างแสนดี
ขอบคุณที่มีเธอคนนี้เคียงข้างกัน


จะอีกนานเท่าไหร่...ฉันไม่รู้
แค่วันนี้มีเธออยู่ใกล้ๆ...ไม่ไหวหวั่น
จะต้องก้าวเดินบนเส้นทาง...อีกร้อยพัน
หากมีเธอข้างกายนั้น...ไม่หวั่นเลย


ฉันคนนี้จะเป็นได้แค่ไหน
เวลาต่อจากนี้ไปจะคอยเฉลย
สำหรับเธอที่ไม่อาจหาคำไหนเปรียบเปรย
ไม่ใช่แค่คนคุ้นเคย...แต่คือคำเฉลยสุดท้ายของใจ


ณ เวลานี้เธอยังคงมีฉันอยู่ข้างๆ
สายสัมพันบางๆ ยังคงผูกมัดหัวใจไว้
ไม่รู้ว่าวันข้างหน้าจะเป็นอย่างไร
อยากให้รู้ว่าตราบเท่าที่ฉันยังหายใจ...รักได้...แค่เธอ

วันศุกร์ที่ 10 ธันวาคม พ.ศ. 2553

ภาพดอกไม้...สักหน่อย

อวดๆ ชอบอวด ชอบโชว์

ไปเที่ยวงานกล้วยไม้ที่สวนสามพรานมา ถ่ายรูปมามากมายหลายพัน ฮ่ะๆ (เว่อร์จริงๆ) ใช้ได้ไม่กี่รูป ตามประสามือใหม่ใสกิ๊กๆ ยิงทิ้ง ยิงขว้าง นี่ถ้าเป็นเมื่อสมัยใช่ฟีล์มถ่ายรูป รับรองว่าหมดตัวแน่นอน ฮ่ะๆ

บ่นๆ โม้ๆ ไป เอารูปมาโชว์ดีกว่า ตามประสาคนชอบอวด ^____^


ย่างก้าวทางฝัน
หากมีเธอนั้นเคียงข้าง
จับมือเดินร่วมทาง
คงไม่อ้างว้างบนทางไกล
-----------------------



อ้างว้างและว่างเปล่า
บนทางร้างเงียบเหงาดึงดูดความหวั่นไหว
ฉันเดินทางรอนแรมมายังที่ห่างไกล
ไม่รู้ว่าเธอคนที่ฉันฝันไฝ่อยู่ตรงนั้นไหม
...ที่ปลายทาง...
--------------------------



หรือต้องโดดเดี่ยว
ท่ามกลางสายลมเปลี่ยวพริ้วพร่าง
รอใครสักคนมาแทรกในใจกลาง
จะมีไหมที่ปลายทาง...คนของใจ
------------------------------

ง่วงตามระเบียบ ณ เวลานี้ ตีสองครึ่ง คงถึงเวลานอน โ้ม้มานานแล้ว ได้เวลาไปเพ้อฝันในคืนเงียบงันผ่านราตรี....

อะไรกันละนี่...

เปิดตัวบล็อกแบบงงๆ และยังคงงงอย่างต่อเนื่อง
ไม่รู้ว่าจะมีใครเข้ามาเยี่ยมเยียนบ้างหรือเปล่า - -"

ยังทำอะไรไม่เป็นเลย จะทำอะไรก่อนดี...

ลองบ่นๆ สักหน่อย...

จะทำอะไรหลายๆ อย่างในเวลาเดียวนี่มันยากนะ
ขนาดทำทีละอย่างมันยังไม่ค่อยได้ดีเลย - -"

เอาแค่วันนี้มีความสุขแบบงงๆ กับบล็อกนี้ก่อนละกัน

บ่นๆๆ....(เสียงที่ไม่มีใครได้ยิน)